Na początku wydawało się to niemożliwe...

Kiedy w 1979 roku psychiatra Ellen Langer rozpoczęła eksperyment, miała już reputację osoby, która udowadnia śmiałe teorie za pomocą jeszcze śmielszych praktyk. Ellen prowadziła badania głównie na emerytach.

Trzy lata wcześniej była autorką prawdziwie rewolucyjnego dla gerontologii eksperymentu w domu opieki Arden House w Connecticut, w którym udowodniła, że opieka nad osobami starszymi nie jest tak dobra, jak się sądzi, i doprowadzi do grobu szybciej niż w przypadku jakiejkolwiek innej choroby. Eksperyment był częścią badań nad syndromem wyuczonej bezradności.

Ale pani Langer nie miała zamiaru na tym poprzestać. Miała zamiar całkowicie zniszczyć nudną aureolę starości i udowodnić, że jesteśmy młodzi tak długo, jak sami o tym myślimy.

Do nowego eksperymentu Ellen wybrała ośmiu mężczyzn. Średnia wieku uczestników badania wynosiła 75 lat. Wszyscy mieli mieszkać przez tydzień w przerobionym klasztorze w New Hampshire. Uczestnicy badania nie wiedzieli jeszcze dokładnie, co ich czeka. Poproszono jedynie, aby nie przynosili książek, czasopism i fotografii sprzed mniej niż 20 lat.

Kiedy ośmiu mężczyzn weszło do domu, w którym mieli spędzić tydzień, oniemieli. Wyglądało to tak, jakby zostali przeniesieni w czasie. Konkretnie chodzi o rok 1959. Czarno-biały telewizor, stare płyty, książki na półkach, kalendarze - wszystko to przypominało im rzeczywistość sprzed dwudziestu lat.

Uczestnicy mieli się ubierać i zachowywać tak, jakby to był rok 1959. W związku z tym udając, że mają nie 75 lat, lecz 55.

Na początku wydawało się to niemożliwe. Jak wymazać ostatnie 20 lat swojego życia? Szybko okazało się, że jest to bardzo proste. Nie mając kontaktu ze światem zewnętrznym, w którym nadal panował rok 1979, mężczyźni zaczęli mówić, żyć, a nawet myśleć tak, jakby byli w 1959 roku.

Personel traktował ich odpowiednio: nie oferował pomocy przy noszeniu ciężkiej torby czy przesuwaniu półki. Brak przypomnień o konieczności zażycia tabletek lub udania się na zabieg. Robili wszystko sami!

Już po tygodniu eksperymentu wyniki były zdumiewające. U większości uczestników badania nastąpiła poprawa postawy, siły mięśni, wzroku (o 10%!) i pamięci. Innymi słowy wszystko, co z wiekiem się pogarsza. Stwierdzono również, że 63% uczestników miało wyższe wyniki IQ na koniec eksperymentu niż na początku.

A co najlepsze: uczestnicy eksperymentu również zaczęli wyglądać młodziej. Ich zdjęcia przed i po eksperymencie pokazano losowo wybranym osobom. Przyjrzeli się zdjęciom i stwierdzili, że na zdjęciach „po” mężczyźni wyglądali średnio o trzy lata młodziej.

Eksperyment dowiódł, że nasze samopoczucie zależy bezpośrednio od środowiska i narzuconego przez nie schematu.

Jeśli w wieku 70 lat będziesz nazywał siebie dziadkiem, narzekał na starość i prosił wszystkich, aby pomogli ci przejść przez drogę, będziesz się czuł jak starzec.

Jeśli jednak masz odwagę zignorować społeczne zapotrzebowanie na zrzędliwych emerytów i myśleć, że masz 45 lat, dopóki nie umrzesz w wieku 115 lat, masz wszelkie szanse na to, by żyć nie tylko długo, ale także zdrowo, aktywnie i szczęśliwie.

W 2009 roku Ellen Langer napisała bestsellerową książkę „Counterclockwise” opartą na swoich eksperymentach.

Główne zdjęcie: storyfox.ru