Z opowieści o tym, jak się poznali, można by zrobić film przygodowy.

Zazwyczaj filmy kończą się w momencie, gdy bohater trzyma w ramionach uratowaną dziewczynę, a potem lecą napisy końcowe i widz domyśla się, że pewnie „żyli długo i szczęśliwie”. Natomiast ich film dopiero się zaczął i rzeczywiście żyli długo i szczęśliwie.

Pod koniec 1944 r. 20-letnia Edith Steiner, wraz z całą rodziną i żydami, została wywieziona przez Niemców z rodzinnego Székesfehérvár na Węgrzech prosto do obozu koncentracyjnego Auschwitz.

foto: google

Spędziła tam zaledwie sześć tygodni, każdego dnia czekając na śmierć. Jej 39 krewnych - starszych wujków i ciotek, młodych siostrzeńców, schorowanych braci – zostali zabici w obozie koncentracyjnym zaraz po przybyciu. Tylko ona i jej matka zostały wybrane przez nazistów jako osoby nadające się do pracy przymusowej, podczas gdy reszta rodziny została metodycznie wymordowana. Niektórzy z jej krewnych rzekomo wpadli w ręce doktora Mengele, znanego jako „anioł śmierci” za swoje nieludzkie eksperymenty na żywych ludziach.

foto: google

Na samym początku 1945 r., kiedy Sowieci prawie dotarli do Auschwitz, hitlerowcy zaczęli zacierać ślady. Część więźniów, którzy mogli chodzić, wyprowadzono z obozu i poprowadzono pieszo w głąb Niemiec. Pozostałych w obozie zabijano w przyspieszonym tempie. Ogółem Niemcy wywieźli z Auschwitz prawie 60 tys. osób. W dniu 18 stycznia wycieńczeni ludzi zostali wysłani w kilku kolumnach do różnych obozów i stacji kolejowych w celu dalszego transportu w wagonach towarowych. Piętnaście tysięcy zginęło po drodze, zamarzając, padając bez sił lub będąc zastrzelonymi przez strażników.

Jeden z wielu takich konwojów został po drodze zaatakowany przez jednostkę aliancką. Szkocka grupa dywersyjna komandosów obezwładniła strażników i ocaliła od śmierci kilka tysięcy osób.

foto: google

Edith i John latem 1945 r.

Wśród dywersantów był 23-letni John Mackay. Młody żołnierz walczył na wojnie w Afryce Północnej, został schwytany przez Niemców na początku działań wojennych i odsiedział wyrok w obozie jenieckim. Wraz z towarzyszem uciekł i przez 18 miesięcy ukrywał się w lasach okupowanej Europy.

Po powrocie do domu w Anglii zgłosił się na ochotnika do jednostki SAS i po przeszkoleniu kilkakrotnie brał udział w operacjach specjalnych za linią wroga. Szkody wyrządzone SAS i nienawiść nazistów można zobaczyć w następującym przykładzie: Hitler wydał specjalny rozkaz, aby zabijali ich na miejscu, nawet jeśli poddadzą się z podniesionymi rękami. Tak się poznali: młoda Żydówka, która przeżyła śmierć całej swojej rodziny i żołnierz jednostki specjalnej, który ją ocalił.

Wszyscy uratowani więźniowie zostali zakwaterowani w pobliskim obozie. Wkrótce potem miasto zostało zajęte przez wojska alianckie, a w obozie odbyła się uroczystość z okazji wyzwolenia.

John, pomimo swojej heroicznej przeszłości i teraźniejszości, był bardzo nieśmiałym młodym człowiekiem. Wahał się poprosić Edyth do tańca i poprosił o to swojego towarzysza. Dziewczyna odpowiedziała, że przyjmie zaproszenie, jeśli John zrobi to osobiście. Ten pierwszy taniec był początkiem ich spokojnego życia.

foto: google

W dniu ich ślubu

W dniu 17 lipca 1946 r. zawarli związek małżeński. Po wojnie wrócili do Szkocji i prowadzili mały rodzinny hotel. Mieli dwoje dzieci. Potem do rodziny dołączyło siedmioro wnuków i pięcioro prawnuków.

foto: google

Z dziećmi: Sharon i Peter

Żyli razem przez 71 lat. Kiedy Edith stała się zbyt stara i potrzebna jej była codzienna opieka, John przeniósł się razem z nią do prywatnego domu opieki.

foto: google

W 70. rocznicę ślubu

Według Pameli Shaw, kierowniczki Bupa Balcarres Care Home, gdzie starsza para spędziła swoje ostatnie lata: „Byli niesamowicie wzruszający każdego dnia troszcząc się o siebie nawzajem. To po prostu niesamowite widzieć, że tak silne uczucia naprawdę istnieją.”

foto: google

Edith odeszła spokojnie, mając 92 lata, w ramionach swojego ukochanego bohatera i męża, co było odpowiednim zakończeniem tej niesamowitej historii.

Główne zdjęcie: google.com