Maksym i Olga przez bardzo długi czas wybierali klinikę in vitro, potem zastępczą matkę, a następnie nasz szpital położniczy. Matka zastępcza została dosyć wcześnie umieszczona w szpitalu położniczym - planowano cesarskie cięcie, bo dzieci - a było ich dwoje – były umiejscowione nieprawidłowo.
Matka zastępcza bardzo martwiła się cesarskim cięciem - i to nie o siebie, ale o dzieci. Operacja zakończyła się sukcesem, urodziły się dwie zdrowe dziewczynki. Tylko z jakiegoś powodu do biologicznych rodziców nie można było się dodzwonić - ani rano, ani po samej operacji.
W szpitalu położniczym Maksym pojawił się dopiero następnego dnia - i natychmiast udał się do gabinetu naczelnego lekarza. Rozmawiali o czymś, a nowo ojciec wyszedł, nie pytając nawet o dzieci - co nas bardzo zaskoczyło. Zwykle rodzice zastępczy są obecni przy porodzie, biorą swoje dzieci w ramiona - a tutaj było zupełnie inaczej.
Ale kiedy naczelny lekarz wyszła z gabinetu, kazała przenieść bliźniaki na oddział „odmówień”, wszystko stało się jasne. Okazało się, że biologiczni rodzice po prostu zmienili zdanie, by zabrać swoje dzieci - pokłócili się i wystąpili o rozwód. Ani ojciec, ani matka nie potrzebowali swoich dzieci.
Prawdę mówiąc, do czasu podpisania pewnych dokumentów nie są nawet rodzicami tych dziewcząt, więc nawet nie musieli pisać odmowy.
Ale zastępcza matka musiała to zrobić. Po wysłuchaniu historii odwróciła się w milczeniu i wyszła z gabinetu.
Kobieta przez ponad dwie godziny siedziała w milczeniu na oddziale, a potem wstała i poszła na oddział dziecięcy. Do swoich dzieci.
Dzieci zostały wypisane zgodnie z oczekiwaniami - piątego dnia po urodzeniu. Dziewczynki i ich matka zostały zabrane przez ojca. Rodzice wcale nie byli zakłopotani faktem, że dzieci miały kod genetyczny kogoś innego.
Główne zdjęcie: kakao.im
